Hollands Glorie

EXTRA Het beste van De Telegraaf

Bijzondere dag voor Tom Jansen en Nederlandse krijgsmacht

Uniek: Nederlander (23) slaagt voor befaamde militaire academie West Point

 JAN POSTMA

Een gejuich gaat op in het stadion als de 985 studenten met een uitgelaten schreeuw hun petten omhoog gooien. Ook die van Tom Jansen gaat met een grote zwier de lucht in. Hij wordt omhelsd door zijn medestudenten. Het is een bijzondere dag voor Jansen, maar ook voor de Nederlandse krijgsmacht. Voor het eerst studeert een Nederlandse cadet af aan de oudste en meest prestigieuze militaire opleiding van Amerika, West Point.

Tussen al deze hoedjes zweeft voor het eerst ook een Nederlands exemplaar, dat van Tom Jansen (23).

Voor Jansen (23) is deze ceremonie de ultieme beloning na lang en hard werken. „Het is een geweldige ervaring, hier werk je vier jaar naartoe.” Hij wordt van alle kanten gefeliciteerd door jaargenoten. Allemaal zijn ze gekleed in het traditionele uniform: witte broek en grijze jas met de smetteloos opgepoetste knopen.

Duizenden aanmeldingen ontvang West Point, slechts 8% daarvan wordt aangenomen.

West Point is een naam die door militairen over de hele wereld met ontzag wordt uitgesproken. Al meer dan 200 jaar worden hier Amerika’s beste militairen opgeleid. Er studeerden presidenten, ministers en generaals. Jaarlijks melden zich vijftienduizend Amerikanen en 200 internationale studenten aan. Slechts 8% wordt aangenomen.

“From the Netherlands, Tom Djenzen!”

Ook de Amerikanen vinden het bijzonder dat een Nederlander zijn diploma krijgt. Het wordt nog even benadrukt als Jansen naar het podium mag komen. „From the Netherlands, Tom Djenzen.” Daarna krijgt Jansen een hand van vicepresident Mike nce.

Bij het formele deel van de ceremonie is het niet de bedoeling dat de cadetten emotie tonen, maar een kleine grijns kan Jansen toch niet onderdrukken als hij met zijn diploma in de hand een boks krijgt van een klasgenoot.

Tom tussen zijn studiegenoten. „Dat zijn mijn broeders en zusters geworden.”

Ⓒ DAAN WALLIS

De opleiding is veeleisend. De afgelopen vier jaar begon elke dag voor Jansen om kwart over zes. Kwart voor zeven was er appél. Vervolgens was hij de hele dag in touw met training, sport en studie. Het eten was altijd op vaste momenten met studiegenoten. Stipt om half twaalf gaat het licht uit. De discipline wil hij vasthouden, maar het wordt ook fijn om een beetje vrijheid terug te krijgen. „Heerlijk straks in de weekenden weer mijn eigen tijd indelen.”

“Ik heb West Point ook beetje Nederlandser gemaakt”

Het was een ingewikkeld traject om bij West Point binnen te komen. Geen Nederlandse cadet was het eerder gelukt, maar eenmaal binnen bleek de Nederlander snel op zijn plek. „Er zijn hier veel officieren die met Nederlanders hebben samengewerkt, bijvoorbeeld in Afghanistan. Die verhalen komen al snel los.”

Het meest waardevolle dat Jansen overhoudt aan deze vier jaar zijn de vriendschappen en contacten. „Mijn medestudenten, dat zijn mijn broeders en zusters geworden.” Dat zijn lang niet allemaal Amerikanen. De internationale klas is gevuld met cadetten uit alle windstreken. „Die mensen ga ik allemaal terugzien in Europa. Mensen uit Polen, Duitsland, van over de hele wereld.”

Afstuderen aan West Point is een groots evenement. Mike Pence kwam er speechen.

Ⓒ DAAN WALLIS

Jansen heeft veel geleerd van de Amerikanen, en ziet er naar uit om die kennis mee te nemen naar Nederland. Hij zal bij de Koninklijke Militaire Academie in Breda een korte cursus volgen om ’oranje geverfd te worden’. Zodat hij ook de dingen meekrijgt die zijn jaargenoten in Nederland hebben geleerd. Jansen wil tweede luitenant worden bij de landmacht, wat daarna komt, dat ziet hij wel.

“Tom is nu weer even van ons”

Maar de Amerikanen hebben ook wat van de Nederlander geleerd. „In Nederland worden beslissingen vaker op een lager niveau gemaakt. De mensen die beslissen zien dan ook de gevolgen ervan. Hier in de VS wordt er meer vanuit bevelen van boven gewerkt. Waardoor je vaker toestemming moet vragen. Ik heb de Nederlandse benadering hier de afgelopen jaren meer toegepast. Dat verspreidt zich dan razendsnel.” Is West Point daardoor dan ook een klein beetje Nederlandser geworden? „Dat hoop ik wel ja.”

Een trotse vader Jansen: „Tom is nu weer even van ons.”

De trotse ouders zijn ook bij de ceremonie aanwezig. Vader Alex Jansen is zelf militair en laat de omgeving en het moment goed op zich inwerken. „Hoe vaak kun je zoiets meemaken? In een omgeving als deze, met een prestatie als dit? Supertrots!” Maar hoe bijzonder de prestatie ook is, Jansen sr. is vooral blij dat hij zijn zoon nu mee terug naar Nederland kan nemen. „We hebben hem vier jaar lang iedere keer hier achter moeten laten, hij is nu weer even van ons.”